Embodied experience design

Ik heb in het begin veel ingebracht in de richting waar we op gingen (ontspanning). Hierdoor heb ik aan iets kunnen werken dat ik zelf ook echt interessant vond, en hier krijg ik automatisch veel motivatie van! Het programmeren in MAX 8 ging goed. Ik haal hier ook veel plezier uit om de soort van puzzels op te lossen. Ook vond ik het heel fascinerend om verschillende MAX patches te onderzoeken (gericht op visuals), om te zien wat andere mensen gemaakt hebben. Ik zie dat ik beter ben geworden in MAX programmeren, ik heb vooruitgang geboekt omdat ik er heel veel mee geoefend en uitgeprobeerd heb. 
Houtwerken vond ik heel leerzaam en leuk. Ik vind het een uitdaging om aan de slag te gaan met hout (zagen, boren, schroeven etc.) omdat je het zo moeilijk kan maken als je dat zelf wilt. Ik heb ook zo veel mogelijk zelf gedaan. 
Het deskresearch doen ging niet zo goed naar mijn idee. Ik werd snel afgeleid en had er weinig motivatie voor. Dit is best vreemd omdat ik normaal juist veel passie heb om nieuwe dingen te leren. Ik denk dat dit een beetje vanuit de onduidelijkheid het thema kwam, ik kon namelijk met moeite heel gericht onderzoek doen. Ik merkte dat het evenwicht tussen onderzoek van mij en van de rest niet helemaal goed was. Ik liet soms andere meer doen en hier moet ik beter op letten (m.b.t onderzoek over zintuigen). 
Met het concept bedenken merk ik dat ik snel een idee in mijn hoofd krijg en het project die richting op probeer te trekken. Ik heb geprobeerd om dit niet te doen omdat dit andere (mogelijk betere) ideeën onderdrukt, maar toch merkte ik dat dit bij mij speelde. De groep vond dit niet zo erg omdat ze het ook een interessant idee vonden. Ik merk dat ik geïrriteerd kan raken als mensen niet doen wat ik van ze verwacht in een groepsverband. Hierdoor heb ik de neiging om veel zelf te willen doen (bijv. houtwerk). Maar als ik dit te veel doe geef ik andere geen kans om ervan te leren. Ik moet op dit vlak een betere teamspeler worden. Mijn groepsgenoten vonden dat ik soms te lang over keuzes bleef vastzitten. Bijvoorbeeld over de visuals uitkiezen. De uiteindelijke beelden waren vroeg in het onderzoek al aanwezig maar ik ging alsnog veel tijd steken in verder onderzoek doen hierin. Ik moet dus beter worden in keuzes maken.

Voor additionele informatie over dit project is er ook een website.

Trust fall

De short film “Trust Fall” is samen met twee vrienden gemaakt. Hiervoor heb ik geregisseerd en gefilmd. Daarnaast hebben we samen het verhaal geschreven en de shotlists gemaakt voor de film. Hiervoor is veel onderzoek gedaan over bijvoorbeeld color grading en camera bewegingen.
Wat is een thrustfall?
Het volledig weg geven van de controle en die controle toevertrouwen aan iemand anders. Een interessant concept.
Het verhaal gaat over Jade een 4e jaars student op CMD. Jade is een onschuldig meisje dat al 4 jaar vrolijk rond huppeld op CMD breda. Haar beste vriend (en enigste) is Jason, een persoon die graag de grenzen opzoekt van de fysieke en natuurkundige ruimtes binnen het “designschap”. Hij wilt dit tot de ultieme proef stellen. Een Trustfall, waarin hij hoopt de totale vrijheid te bereiken door niet opgevangen te worden en alleen maar geleid te worden door
de krachten van de aarde, het lot of God. Het maakt hem niet uit, het gaat hem om het compleet loslaten van controle in de hoop dat op die manier de ultieme vrijheid ontstaat en daardoor het ultieme creatieve proces. Jade heeft gemerkt dat Jason in die 4 jaar steeds extremer en radicaler is geworden. Hij zoekt simpelweg naar antwoorden en Jade is altijd bij hem gebleven.
De plot-twist staat onder de video uitgelegd. Kijk natuurlijk eerst de film. Als je je muis op het blauwe tekstvak beweegt kun je het lezen.
De wending.
Jade heeft eigenlijk last van psychische problemen, je zou haar voor gek kunnen verklaren maar er zit een diepere laag in dit meisje. Jade is intelligent, ziet er goed uit en ze is een dromer maar Jade is ook sceptisch, conflictvermijdend en ze is een einzelgänger. Jade is geniaal gestoord. Maar Jade zou dit nooit kunnen accepteren, Jade ziet zichzelf als een goed en onschuldig persoon. 
Jason bestaat niet. De persoon die haar heeft overtuigd om te springen bestaat gewoon niet. Het was Jade altijd zelf al, alles wat Jason dacht en deed was gewoon de donkere kant van Jade die ze heeft bedacht in de vorm van Jason. Jason was haar alter ego in een bedacht persoon.
Ze gebruikt de fundamentele attributiefout op een extreme manier om zichzelf te behoeden van haar slechte kant zodat ze er altijd van overtuigd zal zijn dat zij “goed” is.